نقش کلیه در بدن

نقش کليه در بدن بسيارپراهميت است.اختلال کار کليه ها, برعملکرد تمام اندامهاي بدن تاثير خواهد داشت.بطورکلي کار کليه ها, ايجاد تعادل مواد در بدن است.هرگاه نوعي از بيماري کليه ها را فراگيرد, به بقيه اندام هاي بدن نيزصدمه هاي جدي وارد خواهد شد.
بيماريهاي کليوي محدوده وسيعي دارند: ازيک عفونت ادراري ساده تا ازکارافتادگي کليه ها را شامل مي گردند.در طول سه دهه اخير, شاهد پيشرفتهاي علمي بسياري در زمينه درمان بيماريهاي کليوي بوده ايم.اگر کليه ها کاملا ازکارافتاده شوند درمانهاي جايگزيني کليه شامل دياليزوپيوند کليه, اميد به زندگي جديد را براي هزاران بيمار مبتلا بهمراه خواهد داشت.
کاراساسي کليه در بدن تصفيه مواد زايد و مايعات اضافي است.اين موادزايد و مايعات اضافي از طريق ادرار دفع مي شود.توليد ادرار طي مراحل مشکلي از ترشح جذب مجدد موادگوناگون انجام مي گيرد.تعادل و تنظيم نمک,پتاسيم و اسيد بدن و همچنين توليد چند هورمون و ويتامين هاي موثر در رشد اندام هاي بدن بعهده کليه هاست. به عنوان مثال هورمون اريتروپويتين از کليه ترشح مي شود که باعث افزايش توليد گلبولهاي قرمز مي گردد و در صورت عدم کارآيي کليه ها, ترشح ناکافي اين هورمون باعث کم خوني بيمار مي گردد.هورمونهاي ديگري که در تنظيم فشار خون و متابوليسم کلسيم نقش دارند نيز از کليه ها نشات مي گيرند.
بطور معمول هر انسان صاحب دو کليه است.اندازه کليه هرفرد تقريبا درحد مشت بسته اوست.کليه در دوطرف ستون مهره ها ودر قسمت تحتاني قفسه سينه قرار دارند.هر کليه از واحدهاي کاري متعددي به نام نفرون تشکيل شده است.هر نفرون از يک لوله پيچ و خم دارتوبول متصل به يک کلافه مويرگي گلومرول تشکيل شده است.وقتي خون وارد گلومرول مي شود , مواد زائد بر اساس اندازه شان تصفيه شده و مواد کوچکتر از منافذ مويرگي گذشته و وارد لوله توبول ميشوند.مواد شيميايي طي حرکت در طول لوله به مايع اضافه و کم مي شوند که اين کاهش و يا افزايش تعدادي از مواد بر اساس نياز بدن تعيين مي شود و نهايتا در انتهاي لوله ادرار باقي مي ماند. کار کليه ها دائمي است و طي 24 ساعت حدود200 ليتر مايع در جرياني تکرار شونده وارد کليه ها شده که از اين 200 ليترتنها 2 ليتر به صورت ادرار خارج شده و 198 ليتر باقي مانده به مايعات بدن باز مي گردند.ادرار توليد شده توسط کليه ها مي تواند از 1 تا 8 ساعت در مثانه باقي بماند. اکثر بيماريهاي کليوي هر دو کليه را گرفتار مي کنند. اگر نوعي از بيماريهاي کليه ها را فرا گرفته و نگذارد کليه ها به وظايف خود عمل کنند, در اين صورت, مواد زايد و مايعات اضافي انباشته شده باعث علائمي مثل افزايش سموم در اثراز کار افتادگي کليه و ورم مي شوند. برپايه تحقيقات و بررسي هاي گسترده بعمل آمده, نارسايي کليه زماني ايجاد مي شود که کليه ها از ناحيه بيماريهاي مزمن صدمه ديده باشند.بايد گفت که خوشبختانه کليه عضو عجيبي است.به اين دليل که تا90 درصد راندمان کليه اگر به خطرنيفتاده باشد, خطري زندگي فرد را تهديد نخواهد کرد. کليه هاي انسان, همواره در معرض ابتلا» به بيماريهاي گوناگون قرار دارند.بسياري از اين بيماريها, صدماتي به کليه مي زنند که در موارد عديده, حتي با وجود انجام درمان باعث مي شود کليه کارايي خود را ازدست بدهد.از عمده اين بيماريها مي توان به شرايط سرشتي; عفونتها; فشار خون بالا; ديابت مليتوس; استفاده بي رويه و نابجا از داروها اشاره نمود.