اقرا بسم ربک الذی خلق

آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود .

محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیرا و گرم درغار پیچید :

بخوان!

بخوان به نام پروردگارت که بیافرید ،

آدمی را از لخته خونی آفرید ،

بخوان که پروردگار تو ارجمندترین است ،

همو که با قلم آموخت ،

و به آدمی آنچه را که نمی دانست بیاموخت . . .

از بعثت او جهان جوان شد ، گیتى چو بهشت جاودان شد

این عید به اهل دین مبارک ، بر جمله مسلمین مبارک . . .